فضیلت های فراموش شده 3

نوشته ای از خانم طیبه نوحی، استاد دانشگاه وجود آرامش، از بایسته های زندگی مشترک محسوب است. این حتمی است که اگر کسی در درون، آرامش داشته باشد، در بیرون نیز آرام خواهد بود.  خداوند فرموده است: "وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُ فضیلت های فراموش شده 3...

اوصاف پدر، به قلم پسر     دنباله اوصاف حاج آخوند ملا عباس تربتی، به قلم فرزندش حسینعلی راشد، از کتاب «فضیلت های فراموش شده»، انتشارات روزنامه اطلاعات، با ویرایش و تلخیص.     » حکایت ها و هدایت ها (7) ناگهان پیکر حاج آخوند غرق در نور شد از جمله چیزهایی که ما (افراد خانواده) از او دی فضیلت های فراموش شده 3...

دریغ بر تنهایان! دریغ است که جوانان، در بهاران عمرشان، تنها باشند و زندگانی را «بی دوست» بگذرانند. «زندگی، بی دوست، جان فرسودن است.» چرا بی همسر؟ چرا بی مونس؟ چرا بی همدم؟ چرا بی شریک حیات؟ چرا زندگی مجردی؟ چرا محرومیت از نعمت همسر و از موهبت های دوران جوانی؟! احتیاط عقلانی، خوب است. اندیشناکی دورنگرانه، ممدوح است؛ اما وسواس مفلوکانه و ترس زبونانه، نامبارک و مذموم است. راستی که دریغ است بر آن جوانان که خویشتن را در دایره ای از تردیدها سرگردان می کنند و بال های اراده خود را به تارهای موهوم وسواس ها می بندند و جان های طربناکشان را با گرفتار کردن خویشتن در قفس های آداب و عادات ناروای اجتماعی، از پرواز باز می دارند و روان های شادابشان را در فضای بویناک سنت ها و رسوم ناخجسته فرهنگ های رسوبی و یا وارداتی، پژمرده می کنند.  به تأخیر افکندن ازدواج، از دورانی که آفریدگار برای انسان معین کرده است، زیانبار است. وجود این زیان را همه عاقلان تصدیق می کنند. دانش روز نیز بر این زیانمند بودن، مهر تایید می نهد.  خیزش همگانی از این رو، می باید و می شاید که همگان، این زیان افسار گسیخته را مهار کنیم فضیلت های فراموش شده 3...

پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمود:  «اولد الصالح ریحانه من ریاحین الجنه؛ فرزند صالح گلی از گل های بهشت است.» (وسائل الشیعه، ج 15، ص 97) باغبان دانا و کشتکار ماهر، کسی است که هنگام کاشتن نهال و افشاندن بذر، شیوه های درست نهالکاری و بذرافشانی را مراعات کند تا میوه شاداب و ثمره نیکو برگیرد و محصول دلخواه بردارد.... پس از گزینش کشتزار مناسب و باغبانی شایسته(؛ انتخاب همسر متناسب و انجام ازدواج فرخنده)، نوبت به بذرافشانی و نهالکاری ماهرانه و عاقلانه می رسد؛ یعنی فرزندآوری فهیمانه. «اصولا فرزندآوری، در نظام الاهی، امری است ارادی. به سخن دیگر، از زوجین خواسته شده است زمانی که قصد و نیت بچه دارشدن را دارند، با کسب آمادگی های لازم و با دعا به درگاه خالق انسان ها، در اندیشه تولد نور چشمی باشند که چراغ راه هدایت همه نسل ها باشد. بنا بر این، در زمان تشکیل نطفه، زوجین باید به دور از تشویش، نگرانی و اضطراب و فارغ از هرگونه فکر و اندیشه ناصواب، با توکل و دعا به درگاه خداوند و پالایش روان و آرامش خاطر، قابلیت های پدری و مادری خودشان را نشان دهند.» (دکتر غلامعلی افروز، روانشناسی و فضیلت های فراموش شده 3...

نویسنده: مهندس فاطمه کوثر درست است که انسان در انتخاب برخی از رنج ها نقشی ندارد، اما آنچه را که هرگز نمی شود از انسان گرفت، شیوه برخورد او با رنج است. در این قسمت است که انسان ها از هم متفاوت می شوند و از این روست که رنج هایشان نیز نتایجی گوناگون دارد؛ رنجی که ممکن است کار یک شخص را را به خودکشی برساند، همان رنج، کس دیگری را تا بالاترین درجات انسانی، رشد می دهد. وجه تمایز، فقط در شیوه برخورد آدمیان با رنج است، نه در اصل رنج.  اما چگونه؟ چگونه یک مساله، برای دو فرد، نتایج متفاوتی دارد؟ پاسخ در یافتن معنای رنج است.  مثالی ساده: ورزشکاری را در نظر آورید که سختی تمرین های سنگین ورزشی را بر خود هموار می کند تا قهرمان شود. اکنون او را مقایسه کنید با بیماری که خود رابه عملیات درمانی دردناک می سپارد  تا بهبود یابد. هر دوی اینان، برای رنجی که می برند، هدفی دارند، و از این روست که نه تنها آن را می پذیرند، بلکه از تحمل آن رضایت دارند؛ و این همان چیزی است که دکتر ویکتور فرانکل در کتاب « انسان در جستجوی معنی» از قول نیچه می گوید: « انسان، اگر چرایی زندگی اش را بداند، با هر چگونگی ای خواهد سا فضیلت های فراموش شده 3...

اعتدال در فرزندآوری اگر چه ما فرزندآوردن بی محاسبه و «شلوغکاری افراطی» را توصیه نمی کنیم، اما «قناعت تفریطی» را نیر به صلاح نمی دانیم. تأخیر در فرزندآوری و نیز قناعت کردن به یکی دو فرزند، نه به صلاح والدین است نه به صلاح خانواده نه به صلاح جامعه. آنچه پسندیده است، اعتدال در نظام خانواده است. همان سان که بی پروایی در این عرصه، به پدر و مادر و نسل و جامعه صدمه می زند، امساک نیز خسران به بار می آورد و همگان را از انسان های لایق، محروم می کند. «اندازه نگهدار که اندازه نکوست.» این سخن پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - را ببینید:     «بیتُ لا صبیان فیه لا برکهّ فیه»؛      خانه ای که در آن بچه نیست، در آن برکت نیست. (نهج الفصاحه) فرجام سخن شایسته و بایسته است که: 1. آداب فرزندآوری، که در احادیث و کتاب های فراوان آمده است، خوانده و مراعات شود. 2. زن و مرد، از مشاوره دانایان و تجربه تجربه داران، بهره گیرند. 3. آنچه در باب زمان فرزندآوری و تعداد فرزندان، به صلاح است، اعتدال است؛ نه افراط و نه تفریط. فضیلت های فراموش شده 3...

اوصاف پدر، به قلم پسر     دنباله اوصاف حاج آخوند ملا عباس تربتی، به قلم فرزندش حسینعلی راشد، از کتاب «فضیلت های فراموش شده»، انتشارات روزنامه اطلاعات، با ویرایش و تلخیص.     » حکایت ها و هدایت ها (6) من در سال 1284 شمسی متولد گشته ام و پدرم تقریبا در سال 1251 هجری شمسی متولد گشته بوده است. بنابراین در زمان ولادت من او تقریبا 34 ساله بوده است. چون من سه ساله شدم پدرم از کاریزک که ما هنوز مقیم همان ده بودیم و به شهر تربت نرفته بودیم با قافله ای با پای پیاده به کربلا رفت و آن همان سالی بود که مجلس را به توپ بسته بودند و این سفرش هفت ماه به طول انجامید. من تازه زبان باز کرده بودم و به یادم مانده است که هر روز هنگام غروب سرم را بر آستنه در اتاق نشیمن می گذاشتم و با زبان کودکانه، پدرم را یاد می کردم و می گریستم.  از جمله کلماتی که می گفتم اینها را به یاد دارم: بابا کجا رفتی؟ مرا با خود نبردی. راه کربلا دور است. من نمی توانم بیایم، مرا گرگ می خورد. با زحمت مرا آرام می کردند و می خواباندند. روزی را که پدرم بازگشت به یاد دارم. مرد و زن همگی جمع شده بودند و در خانه ما جای نشستن نبود. قند فضیلت های فراموش شده 3...

نویسنده: مهندس فاطمه کوثر، استاد دانشگاه مادرم می گوید: « در طول 46 سال زندگی مشترکم،  حتی یک بار پیش نیامده که به کسی جز قاسم(پدرم) فکر کنم. خدا را شکر». و می گوید: « ما (خودش و خانم های مثل خودش را می گوید) شوهرهایمان را می پرستیدیم». هنوز هم که سه سال از رحلت پدرم می گذرد، مادرم همه جوره هوای پدرم را دارد؛ از انفاق و صدقه به نیت شادی روح پدرم گرفته تا محبت و احترام به خانواده و فامیل پدرم و حساسیت به حفظ آبروی او، حتی بعد از مرگش. و این آخری اش هم که برایم خیلی جالب بود، شنیدم بر سر مزار پدرم، وقتی می خواستیم به سوی منزل برگردیم، مادرم، زیر لب خطاب به قبر پدرم، گفت: « به خدا می سپارمت».  مادرم یک خانم در ابتدای کهنسالی است و سواد ظاهری بالایی هم ندارد، ولی زندگی مشترک موفقی داشته و در طول زندگی اش عفت و حیایش، به کمال، حفظ شده است. می دانید چرا؟ به قول استادم، چون در 14 سالگی، قبل از آنکه چشم و دلش به کس دیگری مشغول شود، با یک مرد خوب ازدواج کرده و دلبسته او شده است.  حالا خوب به این داستان ساده فکر کنیم؛ چرا بعضی از ما مانع ازدواج دختران و پسران در نوجوانی می شویم؟! آن هم با د فضیلت های فراموش شده 3...

نوشته ای از خانم طیبه نوحی، استاد دانشگاه. بی تردید، ازدواج، خواسته طبیعی و فطری زن و مرد است. همه مکاتب و ادیان، بر این امر، صحه می گذارند و پیروان خود را به آن ترغیب می کنند. این امر، از ملزومات حوزه های مطالعاتی روانشناسی، جامعه شناسی، حقوق، و فلسفه است. انتخاب همسر، در مرحله اول، و ازدواج، در مرحله دوم، در بهداشت روانی فرد، اهمیت بسزایی دارد. جامعه شناسان و روانشناسان، ازدواج را یک عامل مهم در سلامت فرد و جامعه می دانند. البته امروزه، مساله ازدواج، در جوامع، بسیار پیچیده شده و افراد، دلایل مختلفی را برای انجام این امر بر می گزینند. مثلا: علاوه بر جذابیت های جنسی، که جزو ملاحظات اولیه قرار گرفته؛ حمایت همسر، امنیت عاطفی، اقتصاد، فرار از تنهایی، رسیدن به آرزوهای ناکام، تکامل، و داشتن فرزند و بقای نسل را می توان از دلایل ازدواج نام برد.  مسأله ای که در جوامع امروزی، به وضوح دیده می شود و نمی توان به  راحتی از کنار آن گذشت، پدیده افزایش سن ازدواج است که در ادامه، به روند تجرد قطعی می انجامد. این مساله باعث  اختلال در کارکرد طبیعی خانواده شده و تأثیر مستقیمی در روح و روان فرد فضیلت های فراموش شده 3...

روزی پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - با برخی از صحابیانشان، به گاه عبور از راهی، به کودکانی گذشتند که خاکبازی می کردند. یکی از صحابیان، بچه ها را از بازی با خاک، نهی کرد. پیامبر به او فرمود: « دَعْهُمْ فَإنَّ التُّرابَ ربیعُ الصِّبیانَ»؛  رهایشان کن؛ زیرا که خاک، بهارستان و بوستان کودکان است. (مجمع الزوائد، ج 8، ص 158) اگر چه مراعات بهداشتن «تن»، لازم است؛ اما مراعات بهداشت «جان»، لازم تر است. همان اسلامی که فرموده است: « النِّظافَةُ مِنَ الإیمانِ»؛ نظافت از ایمان است، پیامبرش فرموده است: « التُّرابَ ربیعُ الصِّبیانَ»؛ خاک، بهارستان و بوستان کودکان است.  افراط و تفریط، در هر کاری، ناشایست و نابایست است و در کار تربیت، ناشایست تر و نابایست تر. وسواس، در هر کاری، رنجبار است و در کار تربیت، رنجبارتر.  در زندگی مردمان، به ویژه شهرنشینان، این آفت پدید آمده که می خواهند جسم کودک را از زیان میکروب نگاهبانی کنند، روح و اعصاب او را فلج می کنند. بیفزاییم که افراط در نظافت و بهداشت، به جسم نیز زیان می زند و سیستم دفاعی بدن را در برابر بیماری ها، ضعیف می کند و کشور تن را در مصاف با سپا فضیلت های فراموش شده 3...